TALES FROM DADDIMA

TALES FROM DADDIMA  

     (1907 - 1968)  

© Farouk Asvat  

In the early morning air

Grapevine shadows traipse

On the sunbeam polished yard:

I saw her death

Through youth

Through the distance of a windowpane

Understanding only what she said:

     Allah, O Merciful One,

     Call me into Your arms

     Before the Group Areas

     Take me away

To a veld, a hill of waving grass,

And prickly pears that stay with me

Like memories of mulberry stains

Stolen from the churchyard,

While the burning grass of a veldfire

Gives rise to a bleak township

Of white mansions

With opulent faces.

My earth is broken.

This red loam I have come to feel

Through running fingers

(From the distance

 Of a misty shore,

 Another desert by the sea)

Has dispelled the piss of my youth

Covered it with the pane

And mortar of a new age:

The mielies I planted

Growing like I grew,

Mudponds that kept goldfish for a day,

Clingpeach blossoms I waited for,

The evening cool of granadilla vines,

The soothing call of the azaan

As I broke my fast with dates and fahluda,

Fowls I played with in their coops

That clamped my jaws at maghrib

And brought godzilla into my bed

Wet with fear,

The admonishments of my father,

The boomslang that came to play

Out of the rotting brickwork

And flaking lime

Because I liked whistling at night,

The apricots that fell with silence in the night

While the alley cats howled

Like children crying,

The quinces I climbed

Playing on silver zinc roofs,

Socks I wore to sleep,

Pulling my hair when ambulances sirened:

- They're not coming to take me away? -

Covering my head with a knotted hanky

So the bats won't stick to my hair

Or the impunity of monkeys

Stealing roti straight off the tavvah,

Hot and ready;

And the peasants living in banyan trees

Eating leaves like paan

For the monsoon season,

And mambas long as rivers;

Hot clammy nights on the stoep

With mosquitoes and rats for company

In the village in India

That my grandmother left

On the SS Karanja

That brought her with a trunkload of memories

To meet a lanky man on a bicycle

Hawking from the sea of Natal

That looked like Mumbai

(Marak par Takoli via Delguba Bay)

To build a house of sandbricks

Near the banks of the Schoonspruit

These are all gone.

In one final breath:

The time my father and I

Tried to rescue a turtle dove

With a handkerchief at the end of a stick

From an abandoned mineshaft,

The time we lay our heads down

On eiderdowns behind the shopcounter

In prayers that smelled of incense

And the more mundane tastes

Of tobacco, soap and malt

Asking Allah to bring my Daddima back

Through another diabetic coma

Through another amputation

(this time above the knee)

That left her with an assertive dignity:

A proud woman in a silk sari

Who walked the city streets with impunity

Hand in hand with her favourite grandson:

Taking me to the best sweetmeat shop

Run by a dirty-grey-overalled man,

For the best haircut in town

By a cripple with a crutch and stump,

Long John Silver minus his parrot,

On Seventeen Street, Fietas,

Where else?

But all this is nostalgia.

In the end

She no longer moved from her bed

Holding a life together;

All ended in sleep,

Without fuss or bother,

As a serene pigeon comes

To rest on her face

As she lies on a cold cement floor:

The butcher's freezer

The bedroom of my youth

Used surreptitiously

Because of the Law

Because it was once rented

To a white man from Lithuania;

Covered in a plain cotton shroud

Smelling of camphor

Meant to keep the rot at bay;

As I think of my destiny:

Born in the embrace of a mosque

Birdshit growing from my forehead

An aunt prophesying

A destiny of anguish;

As visitors come sobbing with red eyes,

My father's eyes swollen

For he said he cared for her

While I comfort him;

Neighbours and aunties come

In business suits and white robes

To wail a last performance,

As I look with the dignity of my youth

Into her face,

Quiet forever.

No more stories.

There will be no more stories

No cheerful blasphemies against friends

No more curses

No more the laughter of visitors

After her last journey

Across the railway line

There is only the cold earth,

The cold earth will take her forever

As it received her amputated leg

Without ceremony,

Only prayers muttered

Devoured by oblivion

Or the unwelcome fires

And the crushing of the ribs

But still

A headstone

Will proclaim a place for her

After the first rains have collapsed her earth

And buried her flowers

Near a travelling Turk

Resting since the turn of the century

Until the awakening by the trumpets

We raise our hands

White kufiyas covering our heads

Offering prayers

To my grandmother

Who loved life

And left a gift

I cherish forever

© farouk asvat

composed: 21.06.1985 [joubert park, johannesburg, south africa under #apartheid ].

     "Your grandmother is lucky to have someone like you."

          • Basil Davidson, personal correspondence

     "Beautiful.  My words fall very short of what you deserve."

          • Jill Townsend, personal correspondence

___________________________________________________________________________    

[§] Books by Farouk Asvat:

● Sadness In The House Of Love (novel)

● The Gathering Of The Storm (novel)

● I Dream In Long Sentences (poetry)

● The Wind Still Sings Sad Songs (poetry)

● A Celebration Of Flames (poetry)

● The Time Of Our Lives (poetry)

● This Masquerade (short stories)

● Bra Frooks … (poetry)*

● The Paanies Are Coming (short stories)*

● In The House Of Love (novel)*

● Weapons Of Words (literary criticism)

¨ all my books are now available on amazon: in paperback & kindle

@ https://www.amazon.com/author/faroukasvat

___________________________________________________________________________    

¨ A CELEBRATION OF FLAMES by FAROUK ASVAT

               § WINNER OF THE VITA AWARD

""A Celebration of Flames" is a powerful, impassioned call. The sanity and courage of this collection arises from the poet's unique experiential perceptions of his milieu, making him one of the few who can write about these traumatic times with such lucidity and lyricism. The strength of Farouk Asvat's poetry lies in the way he intertwines the complex elements of social and political conflicts with intense personal relationships. The wide tonal range extends from sensual and delicate insights into the nature of passion to the satiric and humorous use of slang."

● Vita Award citation

"Like hesitating snowflakes his words are fascinating in their capricious wilfulness - like unexpected strokes of a whip."

● Susanne Baackmann, University Of Albuquerque, USA

"His love poetry soars with an intense sensitivity, it celebrates lyrically the joys of a most exquisite sensuousness."

● Marcia Leveson, University Of The Witwatersrand, The Indicator

""A Celebration of Flames" (is) a powerful, impassioned call.  I admire the sanity and courage of this.  Your position and perception make you one of the few who can write on this subject without obscenity."

● Lionel Abrahams, editor Purple Renoster & Sesame

"The legend of poet extraordinaire Farouk Asvat: - like vintage wine, proper poetry matures with time, and like vintage art the voice and wisdom of a poet worth the name is timeless."

● Mphutlane wa Bofelo, kagablog

"you almost catch your breath at some of the stanzas - you can re-read it several times and be struck by new ideas, metaphors, elegiac surprises, and the heartfelt poignancy "

● Aggrey Klaaste, editor Sowetan

"Out of an angry silence, a polished poet is born."

● Anton Harber, editor Weekly Mail

___________________________________________________________________________    

● ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΔΗΜΑ  

     1907 - 1968 

     #Greek translation by © Paulos Ioannou 

Στον πρώιμο πρωϊνό αέρα 

Αμπελόκλημα  σκιές διαγράφονται

Στην ηλιαχτίδα γυαλισμένη αυλή:

Είδα τον θάνατό της

Στα νιάτα μου

Μέσα από την απόσταση ενός τζαμιού

Κατανοώντας μόνο αυτό που είπε:

     Αλλάχ, ω Ελεήμων,

     Πάρε με στην αγκαλιά Σου

     Προτού με συλλάβουν

     Οι Ομάδες της Περιοχής

Στο λιβάδι, ένας λόφος με γρασίδι που κυματίζει,

Και φραγκόσυκα που μένουν μαζί μου

Σαν αναμνήσεις από λεκέδες από μουριά

Κλεμμένα από την αυλή της εκκλησίας,

Καθώς το γρασίδι του λιβαδιού καίγεται από φωτιά 

Δημιουργεί ένα ζοφερό οικισμό

Από λευκά αρχοντικά

Με χλιδάτα πρόσωπα.

Το χώμα  μου  ερείπιο.

Αυτό το κόκκινο αργιλώδες που το νιώθω

Να ρέει από  τα δάχτυλα

(Από την απόσταση μιας ομιχλώδους ακτής,

Μια άλλη έρημος δίπλα στη θάλασσα)

Έχει διώξει το κάτουρο της νιότης μου

Το σκέπασε με το τζάμι

Και κονίαμα μιας νέας εποχής:

Ο αραβόσιτος που φύτεψα

 Μεγαλώνει όπως μεγάλωσα,

 Λασπόνερα που κράτησαν χρυσόψαρα για μια μέρα,

Άνθη ροδακινιάς που περίμενα,

Η απογευματινή δροσιά των αμπελιών γρεδανίλλης,

Η καταπραϋντική κλήση του αζάαν

Καθώς έλυσα τη νηστεία μου με φοινίκια και κρύο γάλα με τριαντάφυλλο,

Πουλερικά με τα οποία έπαιζα στα κοτέτσια τους

Που μάγκωσαν τα σαγόνια μου στην απογευματινή προσευχή

Και έφεραν τον Γκοτζίλα στο κρεβάτι μου

Βρεγμένο από φόβο,

Οι νουθεσίες του πατέρα μου,

Το φίδι που ήρθε να παίξει

Έξω από την σάπια πλινθοδομή

Ξεφλουδίζοντας ασβέστη

Επειδή μου άρεσε να σφυρίζω τη νύχτα,

Τα βερίκοκα που έπεσαν σιωπηλά μέσα στη νύχτα

Ενώ οι γάτες του σοκακιού ούρλιαζαν

Σαν παιδιά που κλαίνε,

Τις  κυδωνιές που σκαρφάλωνα

Παίζοντας πάνω σε ασημένιες στέγες ψευδάργυρου,

Κάλτσες που φορούσα για ύπνο,

Τραβώντας τα μαλλιά μου στην σειρήνα  των ασθενοφόρων:

- Δεν έρχονται να με συλλάβουν;

Καλύπτω το κεφάλι μου με ένα μαντίλι,

Έτσι ώστε οι νυχτερίδες να μην κολλήσουν στα μαλλιά μου

Ή η ατιμωρησία των πιθήκων

  Που Κλέβουν ρότι κατευθείαν από το τηγάνι,

Ζεστό και έτοιμο.

Και οι αγρότες που διαβιούν γύρω από τις  ινδοσύκες

Τρώγοντας φύλλα όπως τα βέτελ

Για την εποχή των μουσώνων,

Και μάμπας μακριές σαν ποτάμια.

Καυτές γλυκές νύχτες στη βεράντα

Με κουνούπια και αρουραίους για παρέα

Στο χωριό στην Ινδία

Ότι η γιαγιά μου έφυγε

Με το SS Karanja

Αυτό την έφερε με ένα σωρό αναμνήσεις

Να συναντήσει έναν ψηλόλιγνο άντρα με ποδήλατο

Προερχόμενο από τη θάλασσα του Νατάλ

Που έμοιαζε με τη Βομβάη

(Mάρακ παρ Τακόλι μέσω Ντελγούμπα Μπέη)

Για να χτίσουν ένα σπίτι από τούβλα

Κοντά στις όχθες του Σκούνσπρουιτ

Όλα αυτά έχουν φύγει.

Σε μια τελευταία ανάσα:

Μια περίπτωση που ο πατέρας μου και εγώ

Προσπαθήσαμε να σώσουμε ένα τρυγόνι

Με ένα μαντήλι στην άκρη ενός ραβδιού

Από ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο,

Την ώρα που ξαπλώσαμε τα κεφάλια μας

Στο πάπλωμα πίσω από το μαγαζί

Με προσευχές που μύριζαν λιβάνι

Και  πιο συνηθισμένες γεύσεις

Καπνού, σαπουνιού και βύνης

Ζητώντας από τον Αλλάχ να φέρει πίσω την γιαγιά μου

Έστω μέσα από άλλο διαβητικό κώμα

Έστω μέσω ενός άλλου ακρωτηριασμού

(αυτή τη φορά πάνω από το γόνατο)

Αυτό της επέτρεψε μια διεκδικητική αξιοπρέπεια:

Μια περήφανη γυναίκα με μεταξωτό σάρι

Που περπατούσε ατιμώρητα στους δρόμους της πόλης

Χέρι-χέρι με τον αγαπημένο της εγγονό:

Πέρνωντας με στο καλύτερο ζαχαροπλαστείο

Που διευθύνει ένας βρώμικος-γκρι άντρας με φόρμα,

Για το καλύτερο κούρεμα στην πόλη

Από έναν ανάπηρο με δεκανίκι και κολόβωμα,

Ο Λόνγκ Τζον Σίλβερ μείον τον παπαγάλο του,

Στον δέκατο έβδομο δρόμο του προαστείου,

Πού αλλού?

Όλα αυτά όμως είναι νοσταλγία.

Στο τέλος

Δεν ανασηκώθηκε πια από το κρεβάτι της

Παραμένοντάς εν ζωή,

Όλα τελείωσαν στον ύπνο,

Χωρίς φασαρία ή ενόχληση,

Σαν ένα γαλήνιο περιστέρι έρχεται

Να ξεκουραστεί στο πρόσωπό της

Όπως είναι  ξαπλωμένη στο  κρύο τσιμεντένιο πάτωμα:

Στο καταψυκτίριο του κρεοπώλη

Η κρεβατοκάμαρα της νιότης μου

Χρησιμοποιήθηκε κρυφά

Λόγω του νόμου

Επειδή κάποτε ήταν νοικιασμένη

Σε έναν λευκό άνδρα από τη Λιθουανία.

Καλυμμένη με απλό βαμβακερό σάβανο

Μυρίζοντας καμφορά

Υποτίθεται για να κρατήσει τη σήψη μακριά.

Καθώς σκέφτομαι τη μοίρα μου:

Γεννημένος στην αγκαλιά ενός τζαμιού

Κουτσουλιές πουλιών που μεγαλώνουν από το μέτωπό μου

Μια θεία που προφητεύει

Μια μοίρα αγωνίας.

Καθώς οι επισκέπτες έρχονται κλαίγοντας με κόκκινα μάτια, Τα μάτια του πατέρα μου πρησμένα

Γιατί είπε ότι τη νοιαζόταν

Ενώ εγώ τον παρηγορώ.

Έρχονται γείτονες και θείες

Με επαγγελματικά κοστούμια και λευκές ρόμπες

Για να κλάψουν μια τελευταία παράσταση,

Καθώς κοιτάζω με την αξιοπρέπεια της νιότης μου

Το πρόσωπό της,

Ήσυχο για πάντα.

Όχι άλλες ιστορίες.

Δεν θα υπάρξουν άλλες ιστορίες

Όχι εύθυμες βλασφημίες εναντίον φίλων

Όχι άλλες κατάρες

Ποτέ πια τα γέλια των επισκεπτών

Μετά το τελευταίο της ταξίδι

Διασχίζοντας τη σιδηροδρομική γραμμή

Υπάρχει μόνο η κρύα γη,

Η κρύα γη θα την πάρει για πάντα

Όπως δέχτηκε το ακρωτηριασμένο πόδι της

Χωρίς τελετή,

Μόνο μουρμουριστές  προσευχές

Καταβροχθισμένες από τη λήθη

Ή οι ανεπιθύμητες φωτιές

Και η σύνθλιψη των παϊδιών

Αλλά ακόμα

Μια ταφόπλακα

Θα ανακηρύξει μια θέση για αυτήν

Μετά που οι πρώτες βροχές ερείπωσαν τον τάφο της

Και έθαψαν τα λουλούδια της

Κοντά σε έναν ταξιδιώτη Τούρκο

Που αναπαύεται από τις αρχές του αιώνα

Μέχρι το ξύπνημα από τις σάλπιγγες

Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά

Λευκά μαντήλια καλύπτουν τα κεφάλια μας

Προσφέρουμε προσευχές

Στη γιαγιά μου που αγαπούσε τη ζωή

Και άφησε ένα δώρο

Που λατρεύω για πάντα

     #Greek translation by kind permission of © Paulos Ioannou 

___________________________________________________________________________    

[] acknowledgements:

Tales From Daddima was previously published in:

Screens And Tasted Parallels (palo alto, usa, # 2, p8-11, 1990);

New Contrast (cape town, # 74 & 75, p78-82, 1991);

A Celebration Of Flames (piquant publications, p38-44, 2007);

https://faroukasvat-poems.blogspot.com/2012/02/tales-from-daddima.html (28.02.2012);

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΔΗΜΑ: Greek translation by © Paulos Ioannou (2022);

A Celebration Of Flames (kindle, 2014);

A Celebration Of Flames (amazon paperback, p40-45, 2014).

___________________________________________________________________________    

© farouk asvat.  All rights reserved.

Farouk Asvat asserts his moral right to be identified as the author of this work.

No part of this publication may be reproduced by any means whatsoever, or transmitted in any form or any means whatsoever, mechanical or electronic, including recording, printing, photocopying, or via any computerised means or media, including the internet.  This publication shall also not be stored in a retrieval system.  And the writing shall not be sold, lent, hired, resold or circulated in any form or binding or cover other than that in which it is published,

without the prior permission of the author in writing.

Permission to publish or reproduce the writings in any format can be obtained from the author.

Reproduction of this work without permission, except for scholarly & nonprofit purposes,

is liable to a payment of 10,000 yuan (ren men bi) or US$1,500.

[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]

the NOVEL Sadness In The House Of Love by Farouk Asvat

is now available on amazon: in paperback @ $20 & kindle @ only $5

[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]

#love #literature #fiction #novel #poetry #southafrica #apartheid #books #classics

#faroukasvat #weapons #of #words #comparative #literature #literary #criticism

#a #celebration #of #flames #tales #from #daddima  

● poems @ https://faroukasvat-poems.blogspot.com

● linkedin @ https://www.linkedin.com/in/farouk-asvat-52a6b642

● sa history @ https://www.sahistory.org.za/people/mohamed-farouk-asvat

● wikipedia @ https://en.everybodywiki.com/Farouk_Asvat

● youtube @ https://www.youtube.com/watch?v=tDlracNOh9E/faroukasvat

● all my books @ https://www.amazon.com/author/faroukasvat

● BE A REVOLUTIONARY!

"Remember that the highest rank that the human species can reach is to be a revolutionary."

● Ernesto (Ché) Guevara

"Always be a poet, even in prose."

● Charles Baudelaire

"Read ten thousand books, and your pen will be guided as if by the gods."

● Ancient Chinese Proverb

#liberate #palestine

#stop #massacres

#stop #genocide